Pen?

Volgens een onderzoek van schrijfwarenfabrikant Edding gaat het goed met de pen. Ondanks alle moderne technieken heeft de gemiddelde Nederlander er toch nog 34 in huis. Verbazingwekkend?

Nicole Horstman, studente Toegepaste Communicatie Wetenschappen in Enschede:

Ik heb veertien pennen. Een paar heb ik meegenomen van mijn werk, ja. Maar de meeste heb ik gekregen en ik heb er een stuk of vijf gekocht. Ik heb ongeveer alle soorten, maar het liefst werk ik met een gewone ballpoint of een gelinktpen. Eigenlijk schrijf ik bijna nooit met de hand, bijna alles doe ik op de computer. Ik gebruik alleen een pen voor collegedictaten. En voor boodschappenlijstjes.

Fleur van den Driest van Megagifts in Rotterdam, een bedrijf in relatiegeschenken:

Pennen doen het altijd goed. Vaak bestellen bedrijven bij ons strooipennen, goedkope ballpoints met opdruk die ze uitdelen op beurzen. Mensen vinden het leuk en handig, vooral als het gratis is. Verder zijn de luze pennen ook een succes, ook al kosten ze soms meer dan duizend gulden. Het zijn vaak de grote bedrijven als KPN die ze kopen als afscheidscadeau voor een trouw personeelslid. Bedrijven die pennen bij ons bestellen zijn vaak een beetje conservatief. We hebben de gekste dingen, maar bijna altijd kiezen ze toch weer voor de pen. Ik ben er ook dol op. Zelf heb ik er ongeveer op mijn kantoor liggen en vaak weet ik niet eens meer hoe ik eraan gekomen ben. De meeste heb ik gewoon meegenomen. Ja, gejat dus.

Marianne van der Heijden, lerares gezondheidskunde en verzorging aan het Groen van Prinsterer College in Barneveld:

Ik heb een grote verzameling pennen, ruim tweehonderd schat ik. Hoe ik aan al die pennen kom? Ik leen ze vaak en vergeet ze terug te geven. Dan leg ik ze thuis apart in een bakje, maar na verloop van tijd weet ik niet meer van wie welke pen is. Ik schrijf bijna alles met de hand, behalve brieven aan leerlingen. De bergen repetities van mijn leerlingen zijn natuurlijk ook handgeschreven. Vaak is het niet te lezen, maar je raakt getraind in slechte handschriften als je in het onderwijs zit. Als ik het niet kan lezen, is het gewoon fout.

J. Musters van schrijfwarenfabrikant Bruynzeel Sakura:

Het verbaast me niks dat er nog steeds zoveel wordt geschreven. Ons bedrijf heeft tot nu toe niets te vrezen gehad van computers, de omzet is gelijk gebleven. Ik weet dat veel mensen pennen meenemen van het werk, maar ook dat is niet van invloed op ons. Vaak zijn de pennen die mensen meenemen door ons gefabriceerd. Veel mensen nemen nog steeds de moeite naar de winkel te lopen om een pen te kopen. Vooral de jeugd is dol op modegevoelige pennen. De gel-inktpen is een absolute hype. Zelfs de afzet van schrijfpotloden is niet afgenomen. Vreemd toch, bijna niemand heeft meer een schrijfpotlood in zijn borstzakje zitten. Puur gevoelsmatig denk ik dat het komt doordat de pen een wegwerpartikel is geworden. Twintig jaar geleden was men veel eerder geneigd een pen te kopen en leeg te schrijven. Meenemen van het werk kwam weinig voor. Maar dit berust slechts op vermoedens hoor.

B. Bloemsma van de Nederlandse Vereniging voor Grafologie en Schriftexpertise:

Ik kan mij niet voorstellen dat er nog brieven met de hand worden geschreven. Vooral door de opkomst van moderne correspondentietechnieken als e-mail komt het schrijven met de hand helemaal in het nauw. Ik weet niet wat ik ervan moet denken. Is dit representatief? Is dit geen propagandastunt van die pennenfabrikant? Ik kan mij alleen voorstellen dat studenten en bezoekers van symposia nog vaak met de hand schrijven om aantekeningen te maken, maar verder..

Maar mocht het waar zijn, dan juich ik deze ontwikkeling toe. Grafologen worden ingezet bij sollicitatieprocedures, psychologen maken vaak gebruik van ons en zelfs bij de partnerkeuze van de grafoloog een doorslaggevende rol spelen. Als ik een handgeschreven tekst analyseer, is het prettig als deze met een vulpen is opgesteld. Door een vulpen is het handschrift veel gevarieerder.

Arjen Duinker, dichter:

Ik schrijf zowel op de computer als met een pen. Ik heb wel een beetje lastig handschrift. Bekenden kunnen het ontcijferen, maar voor buitenstaanders wordt het moeilijker. Nee, het is nooit voorgekomen dat ik een idee op papier zet, waarna ik het later niet meer kan lezen. Sommige gedichten zet ik ook meteen op het beeldscherm, dat is wat makkelijker. Als ik schrijf, doe ik dat met zwarte fineliners. Ik koop ze altijd keurig in de winkel. En vaak. Want regelmatig vergeet ik de dop erop te doen waardoor ze uitdrogen.

Sander van der Ploeg